Obligacje to specyficzna forma papieru wartościowego o charakterze dłużnym, która polega na umowie pomiędzy emitentem obligacji (przedsiębiorstwie) a nabywcą obligacji (obligatariuszem). Na podstawie tej umowy, przedsiębiorstwo pożycza od obligatariusza (inwestora) środki finansowe, które następnie przeznaczane są na określone z góry cele (np. zakup maszyn i urządzeń, zakup nieruchomości, finansowanie projektów inwestycyjnych i inne). W umowie określa się okres na jaki przedsiębiorstwo pożycza pieniądze od inwestora (tzw. tenure), ile chce zapłacić za nie (tzw. kupon), kiedy będzie chciało płacić odsetki (najczęściej kwartalnie lub półrocznie).

Oprocentowanie obligacji ustalane jest zazwyczaj w oparciu o element zmienny (najczęściej WIBOR 3M) plus element stały (marża). Określa się zabezpieczenia obligacji (najczęściej w formie hipoteki nieruchomości) lub bez realnych zabezpieczeń, wyłącznie jako obietnicę wypłaty oprocentowania i ich wykupu – tak jest w przypadku uznanych emitentów (np. PKN Orlen,Tauron Polska Energia SA  czy Dom Development SA). Dodatkowo, określane są warunki jakich przestrzegać ma emitent i dotyczą one limitów zadłużenia w okresie ważności obligacji i innych wyników finansowych.

Poziom oprocentowania obligacji jest różny, w zależności od jakości emitenta, przy czym podstawowa zasada, o której trzeba pamiętać jest następująca: im wyższe oprocentowanie, tym wyższe ryzyko:

• w przypadku obligacji najlepszych spółek publicznych z ratingiem inwestycyjnym (np. BB,BB+,Ba2) kupon najczęściej na WIBOR 3M (w lipcu 2018 roku wynosił on 1,7% rocznie)  plus marża od np. 1,2% (np. dla najwyższej jakości obligacji emitowanych np. przez PKN Orlen SA) do + 3,5% marży dla obligacji np. Alior Banku SA;
• dla emitentów średniej jakości: WIBOR 3M + 3,5 % do +5% marży
• emitenci z krótką historią i wyższym ryzykiem spłaty kuponu i wykupu obligacji muszą oferować wyższy kupon (WIBOR 3M + 5% do +8% marży).

Marża powyżej +8%, to zazwyczaj „czerwono lampka”: najczęściej oznacza, że emitent z reguły może mieć kłopoty z finansowaniem swoich projektów inwestycyjnych z innych, tańszych źródeł (np. z banków), a to z kolei jest oznaką podwyższonego (wysokiego) ryzyka.

Według danych Fitch Polska na koniec 2017 r. wartość obligacji przedsiębiorstw w Polsce (bez banków) wyniosła ponad 70 miliardów zł, co stanowiło ponad 40 proc. rynku nie-skarbowych papierów dłużnych. Wartość emisji obligacji korporacyjnych od 2010 roku wzrosła ponad 3,5-krotnie. – Jest to dowód na to, że przedsiębiorstwa zamiast zaciągania kredytu, coraz chętniej decydują się na emisję obligacji, które z roku na rok stanowią większy udział w strukturze ich finansowania.

Jak podaje Business Insider – na koniec 2017 roku na specjalnym rynku obligacji (Catalyst) notowano jest już 608 serii instrumentów dłużnych (wzrost o 7,4 proc.) wyemitowanych przez 161 emitentów, z czego obligacje przedsiębiorstw i banków stanowiły 68 proc. Łączna wartość emisji instrumentów notowanych na specjalnym rynku giełdowym dla obligacji – Catalyst (z uwzględnieniem obligacji Skarbu Państwa) na koniec 2017 roku przekroczyła poziom 751 miliardów złotych (wzrost o 6,3 proc.), z czego ponad 76 miliardów złotych stanowiły obligacje przedsiębiorstw i banków (wzrost o 10,6 proc.).

Rozważając inwestowanie w obligacje przedsiębiorstw polskich warto poznać i każdorazowo przeanalizować  ich mocne i słabe strony. Przedstawiono jest poniżej w formie  tabeli poniżej, w kontrze do inwestycji w zagraniczne REIT-y…

Przedstawiamy tylko fragment analizy dotyczącej inwestowania w obligacje korporacyjne versus inwestycje w amerykańskie REIT-y publiczne. Pełną analizę, w tym opis głównych klas ryzyka oraz projekcje zyskowności  prezentujemy na naszych bezpłatnych seminariach, które odbywają się m.in. w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Katowicach

Liczba miejsc limitowana. Informacja i zapisy zostanie opublikowane wkrótce.

Jeśli nie jesteś zainteresowany uczestnictwem w naszych seminariach, a chcesz otrzymać bezpłatną, pełną analizę porównawczą- napisz do Nas.