Jednym z pierwszych państw – innowatorów, które wdrożyły system prawno-instytucjonalny  REITs była Australia. Australijskie REITs powstały, jako LPT (Listed Property Trusts) w 1971 roku. W 1985 roku LPT zmieniły nazwę na A-REITs w celu dostosowania się do praktyk międzynarodowych. Akcje A-REITs są powszechnym w obrocie na Australijskiej Giełdzie Papierów Wartościowych (ASX), a rynek A-REITs należy do największych sektorów na tej giełdzie (EPRA 2014, s. 248-260).

W Australii działa obecnie [1] 52 REITs. W 2010 roku, A-REITs stanowiły ok. 7% całkowitej kapitalizacji rynkowej australijskiej giełdy papierów wartościowych ASX (Theobald 2010, s. 3) przy czym kapitalizacja całej giełdy australijskiej wynosi (luty 2016) ok, 1,5 biliona USD.[2] Jednocześnie jest to drugi co do wielkości rynek obrotu nieruchomościami na świecie (op.cit. s. 4).

System australijskich A-REITs jest zbliżony do modelu amerykańskiego. A-REITs mogą być zarówno notowane albo nienotowane na giełdach. W obu modelach występuje struktura funduszu zamkniętego. W Australii fundusz uważany jest za zamknięty, jeśli – w przypadku detalicznego REITs – w jego akcjonariacie 75% lub więcej akcji (papierów wartościowych wyemitowanych przez fundusz) lub jest w posiadaniu 20 lub mniej osób, a w przypadku podmiotu typu  trust REIT – 75% akcji jest w posiadaniu dziesięć lub mniej osób (z wyłączeniem akcji posiadanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne i emerytalne lub inne podmioty wspólnego inwestowania, które posiadają więcej jak 50 inwestorów). Ponadto, zagraniczna inwestor indywidualny  nie może posiadać więcej jak 10% udziałów (EPRA 2014, s. 250). Główna różnica w stosunku np. do  USA-REITs dotyczy reguł wypłat dywidendowych: wypłata dywidend przez REITs jest nieobowiązkowa, ale zwyczajowo wypłacane jest 100% zysków.

W większości A-REITs portfelem zarządzają zewnętrzne firmy doradcze (zarządzanie zewnętrzne). Nie ma też ograniczeń, co do struktury akcjonariatu. Unikatowym elementem systemu prawno-instytucjonalnego w Australii jest możliwość odroczenie podatku od zysku. System A-REITs pozwala stosować takie stawki amortyzować obiektów w zależności od uzyskiwanych zysków z tych obiektów, a tym samym część podatku od przychodów z najmu może być odroczona. Wartość odroczonego podatku w może być w przedziale od 15% do 100% dochodu. Inwestor nie musi więc płacić podatku od kwoty odroczonej, pojawia się on w momencie sprzedaży nieruchomości. Metoda ta zmniejsza bazę kosztową, a akcjonariusz płaci podatek od zysków kapitałowych liczony od innej  (często zmniejszonej) bazy kosztowej zmniejszając (odraczając) w ten sposób należny podatek  (Theobald i inni 2010, op.cit., s. 5).

Australijskie REITs działają w czterech głównych segmentach nieruchomości czynszowych: przemysłowych (magazyny), powierzchni biurowych, hotelach oraz handlu detalicznym. Występują też podmioty zdywersyfikowane, których w portfelach inwestycyjnych znajdują się rożne klasy aktywów. System A-REITs tworzy dwa rodzaje podmiotów:

• klasyczne trusty (stand-alone REITs), których aktywność inwestycyjną ograniczona jest do bezpośrednich inwestycji w nieruchomości
• mieszane (stapled security REITs), które inwestują zarówno bezpośrednio w nieruchomości, ale i w działalność okołobiznesową portfela nieruchomości, a także w udzielanie pożyczek hipotecznych.

Co najmniej 50% dochodów musi być generowane z wynajmu, niezależnie od rodzaju A-struktury prawnej w jakiej działa REIT. Dochody australijskich REITs wypłacane są zazwyczaj co kwartał lub co pół roku.

Największym australijskim REIT  jest WESTFIELD Group.  Kapitalizacja giełdowa tego podmiotu w 2014 roku przekroczyła 22 mld USD.

Tabela z największymi australijskimi REITs do pobrania tutaj

(Źródło: Mizerski G., (2016), REITs – Efektywne inwetowanie w rynku nieruchomości, CeDeWu, Warszawa)