Pierwszym krajem, w którym zaczęły funkcjonować podmioty typu real estate investment trusts były Stany Zjednoczone Ameryki Płn. (1960). Z kolei pierwszym krajem, który zaimportował rozwiązania amerykańskie była Holandia (1969). W latach 1960-1993, REITs działały tylko w trzech jurysdykcjach: USA, Holandii oraz Australii.

Liczba rynków lokalnych zwiększała się systematycznie od połowy lat 90-tych XX w.  W latach 1993-1996 do rodziny REITs dołączyły trzy kolejne kraje: Brazylia, Turcja i Belgia.  Import rozwiązań REITs do tych państw był zapewne związany z rozpoczęciem „nowej ery REITs” w USA (wprowadzenie UP-REITs oraz przypływ nowych kapitałów od inwestorów instytucjonalnych i boom IPOs).

Hossa na amerykańskim rynku pozyskiwania finansowania w sektorze USA-REITs, a tym samym zwiększająca się skala transakcji na tamtejszym rynku nieruchomości jaka miała miejsce po 2000 roku zapewne zwróciła uwagę rynków zagranicznych. Do końca 2002 roku REITs funkcjonowały zaledwie w dziesięciu krajach. Pomiędzy rokiem 2000 a 2006 kolejne kraje zdecydowały się na funkcjonowanie spółek dywidendowych REITs.

W latach 2003-2005 roku zaktywizowała się Azja: ustawodawstwo umożliwiające działalność REITs wprowadzono w 2002 roku w Singapurze, potem w Malezji, Tajlandii, Tajwanie i Hong-Kongu. W 2003 ustawodawstwo REITs wprowadziła Francja i Hong-Kong, w 2004 Meksyk. Malezja i Tajwan wprowadziły odpowiednie ustawodawstwo rok później. W kolejnym roku (2006) dołączyły Dubaj i Bułgaria. W ostatnich latach (od 2010-obecnie) do globalnego sektora REITs dołączyło kolejne osiem państw: Irlandia, Kenia, Panama, Tanzania, Nowa – Zelandia, RPA, Indie oraz Chiny.  Obecnie wehikuły typu REITs działają w 40 krajach, w tym w 24 krajach poza europejskich (wykres poniżej).

Opracował: dr Grzegorz Mizerski