REIT-y należą do podmiotów ściśle nadzorowanych przez lokalne władze – komisje nadzoru nad rynkiem finansowym oraz urzędy skarbowe.
Przejaw regulowania działalności podmiotów dywidendowych jest najbardziej widoczny w regulacjach dotyczących ich polityki inwestycyjnej. Ustawodawcy, we wszystkich państwach ,w których funkcjonują REIT-y, zarezerwowały sobie prawo do ingerowania w ten obszar działalności.

Największym rynkiem REIT-ów w Azji jest Japonia, Hong-Kong oraz Singapur. W Oceanii panuje Australia, w której kapitalizacja AU-REITs w 2017 roku osiągnęła wartość ponad 85 mld USD.

System prawno-instytucjonalny dla REIT-ów został wprowadzony do Francji w 2003 roku (ustawą nr 2002-1575 z dnia 30 grudnia 2002 roku). Wprowadzono systemu zwolnień podatkowych mający zastosowanie do spółek giełdowych inwestujących w nieruchomości (fr. sociétés d’investissements IMMOBILIERS cotées, SIICs)

W większości systemów REIT-ów brak jest regulacji dotyczących obowiązkowej dywersyfikacji portfela nieruchomości. O ile polityka inwestycyjna jest nadzorowana i wymagane jest spełnienie określonych warunków, to ustawodawcy – w 24 systemach jakie zbadaliśmy – nie wprowadzili żadnych nakazów dotyczących zróżnicowania aktywów w portfelu.

W latach 1960-1993 reżimy REITs obecne były tylko w trzech krajach: USA, Holandii oraz Australii. Liczba rynków lokalnych zwiększała się systematycznie od połowy lat 90-tych XX w. W latach 1993-1996 do rodziny REITs dołączyły trzy kolejne […]

Analitycy finansowi mają kłopoty z analizą REIT-ów, bowiem klasyczne wskaźniki oceny efektywności spółek opartych na zysku netto tzn. EPS (Earnings Per Share), ceny do zysku P/E (Price To Earnings Ratio), ROA czy ROE nie opisują precyzyjnie […]